قوانین عجیب کره شمالی ؛ وقتی پای صحبت در مورد منزوی ترین کشور دنیا به میان می آید زبان قاصر می ماند زیرا هیچ جایی در روی این کره خاکی به اندازه ی این کشور در انزوا و ترسی پاروانویایی از دیگر کشورهای جهان به سر نمی برد. ترس و خفقان در این کشور باعث شده که فرهنگی خاص اما باورنکردنی و دردناک در کره شمالی شکل بگیرد. افراد بسیار معدودی به این کشور سفر کرده و یا توانسته اند از آن بگریزند و اطلاعات بسیار کمی که از این امپراطوری وحشت به بیرون درز می کند تنها از زبان این افراد بیان شده است.

در حالی که کوچک ترین اعتراض و سخنی مخالف با سیاست های کمونیستی رهبران خودکامه کره شمالی مجازاتی دردناک تر از مرگ را در پی دارد، مشخص شده که خریدن برخی چیزها که برای هر انسانی در سراسر دنیا معقول بنظر می رسد در این کشور ممنوع و یا غیرممکن است.

قوانین عجیب کره شمالی ؛ نگاهی به یک کشور عجیب

آیفون

قوانین کره شمالی از جوک خنده دارتر به نظر می رسد. در حالی که رهبر این کشور بخش اعظم درآمد و بودجه این کشور را صرف ساختن سلاح های هسته ای می کند، شخصیت های سیاسی و نظامی بلندمرتبه این کشور با خوردن همبرگرهای مک دونالدز، نوشیدنی های الکلی گران قیمت و ساعت های آرمانی خوشگذرانی می کنند اما نمی تواند برق خانه ها را بیش از ساعاتی کوتاه در شبانه روز روشن نگه دارد. با وجود این مشکلات آشکار و اولیه، رژیم بی وقفه تلاش می کند که تمامی شهروندان رنج کشیده و عمدتاً مردم گرسنه این کشور باور داشته باشند که در یک کشور سعادتمند زندگی می کنند.

 

و نماد اصلی سعادت و خوشبختی در کشور چیست: گوشی آیفون! در کمال ناباوری و در حالی که لباس جین، رنگ کردن مو، پیرسینگ و مک دونالدز همگی نمادهای آمپریالیستی شناخته می شوند اما کمپانی اپل که یک شرکت موفق کاملاً آمریکایی بوده و بیش از یک ششم مردم آمریکا از گوشی های تلفن همراه ساخت این کمپانی استفاده می کنند، در کره شمالی نماد امپریالیسم به شمار نمی آید زیرا کیم جونگ اون آیفون را دوست دارد. اما این جا نیز یک مشکل وجود دارد و آن هم این که اپل نیز مانند کمپانی های بزرگ دیگر نمی تواند وارد بازار این کشور شود.

 

از این رو بسیاری بر این باورند که کره شمالی یک گوشی اپل واقعی دارد. یک گوشی هوشمند ساخت این کشور وجود دارد که شباهت بسیاری با گوشی های ساخت کمپانی اپل دارد. در حالی که بسیاری در این کشور توانایی خرید یک گوشی هوشمند را ندارند اما مشخص شده که گوشی های شبیه اپل در این کشور محبوب هستند.

‌

کوکاکولا

در این کره خاکی تنها دو کشور وجود دارند که کوکاکولا وارد آن ها نشده است: کوبا و کره شمالی. تحریم های شدید بین المللی باعث شده که کمپانی کوکاکولا نتواند در بازار مصرف نوشیدنی ها در کره شمالی وارد گردد اما این بدان معنا نیست که مردم این کشور طعم کوکاکولا را نچشیده اند؛ البته نسخه ی تقلبی آن. در این کشور می توانید انواع مختلفی از نوشیدنی های کوکاکولا را در رستوران ها و فروشگاه ها خریداری نمایید و همه ی آن ها نیز در ظاهر شباهت بسیاری به نوشیدنی های کوکاکولا دارند.

 

بر اساس ادعای روزنامه تلگراف، اگر در کره شمالی ثروتمند باشید و یا یک تاجر چینی و یا یک توریست باشید می توانید در معدود فروشگاه ها یا رستوران هایی کوکاکولای واقعی پیدا کنید. اما کارکنان ضد آمریکایی و ضد امپریالیستی خیلی زود به شما اعلام خواهند کرد که این کوکاکولا متعلق به آمریکای جنگ طلب نبوده و در واقع کوکاکولای ایتالیایی است.

‌

مدل موی کیم جونگ اون

چند سال پیش مدل موی کیم جونگ اون تنها مد رسمی و قابل قبول مردانه در این کشور به شمار می آمد. تمامی مردان این کشور منزوی دوست داشتند که مدل مویشان شبیه رهبر جوانشان باشد از این رو موهای خود را به همان شکل درآوردند. بدین ترتیب این مدل مو به سرعت در کره شمالی همه گیر شده بدون این که اجباری از جانب دولتمردان کره شمالی برای این موضوع در میان باشد. خیلی زود این امر چنان فراگیر شد که کیم جونگ اون را ناراحت کرد و بدین ترتیب این مدل کوتاه کردن مود از لیست مدل های رسمی و مورد تایید سیستم دیکتاتوری این کشور کنار گذاشته شد. اینکه چرا مردمی با این حد از مشکلات و گرفتاری های جانکاه چنین عاشقانه و با علاقه از رفتارهای دیکتاتور جوان خود پیروی می کنند به یک راز شبیه است.

‌

رنگ کردن مو

بلوند کردن موها برای مردم کره شمالی غیر ممکن است و این موضوع در مورد رنگ های دیگر نیز صحت دارد. رنگ موی همه باید سیاه باشد و تنها در یک صورت می توانید موی خود را رنگ بزنید آن هم این که موی خاکستری داشته باشید که در این صورت تنها از رنگ مشکی برای رنگ زدن آن استفاده خواهید کرد. در این کشور، رنگ کردن مو یک سنت و عادت امپریالیستی به شمار آمده و در صورتی که به چنین کاری دست بزنید هم شما و هم آرایشگری که این کار را برای شما انجام داده به شدت تنبیه خواهید شد.

دقیقاً مشخص نشده که مجازات چنین کاری چه خواهد بود اما در کشوری که مجازات داشتن کتاب انجیل یا تماشای سریال های ساخت کره جنوبی مرگ است، بدون شک چاره ای جز دوست داشتن رنگ طبیعی موهای خود نخواهید داشت.

‌

ساندویچ مک دونالدز

مردم کره شمالی به ساندویچ های مک دونالدز نیز دسترسی ندارند. البته این ممنوعیت چندان نیز بد نیست زیرا این ممنوعیت به قیمت چاق نشدن مردم کره شمالی در نتیجه ی خوردن ساندویچ های ناسالم و چرب آمریکایی تمام می شود که بسیار نیز به سود مردم این کشور خواهد بود. اما موضوع جالب این است که رهبران و شخصیت های بلندمرتبه ی سیاسی و نظامی این کشور مقادیر زیادی از این ساندویچ ها را از طریق چین وارد کرده و از خوردن آن ها لذت می برند اما به دلیل نگرانی از چاق شدن و مریض شدن مردم خود، مصرف این ساندویچ ها را برای آن ها ممنوع کرده اند! البته باید بدانید که این کشور همبرگر مخصوص خود را دارد که در سال ۲۰۰۰ توسط رهبر سابق این کشور، کیم جونگ ایل، ساخته شده و به مردم این کشور عرضه شد. این همبرگر «گوگیگیوپبانگ» (Gogigyeopbbang) نام داشته که به معنای «هر آن چه که دوست دارید» است.

‌

لباس جین

در کره شمالی، لباس جین نیز مانند رنگ کردن مو نوعی سم امپریالیستی کاپیتالیستی به شمار می آید و رهبری اجتناب از پوشیدن لباس جین بر عهده جوانان این کشور گذاشته شده است. بدین ترتیب گروهی از نوجوانان تقریباً ۱۵ ساله در خیابان های شهرهای بزرگ این کشور قدم زده و شهروندانی که لباس جین یا شبیه به آن را به تن دارند شناسایی کرده و به آن ها تذکر می دهند. چنین ممنوعیت و بازرسی در استان های شمالی هامگ یونگ و یانگ گانگ که با شهرهای چین هم مرز هستند و ساکنان آن ها بیش از دیگر نقاط کشور در معرض آلوده شده به ارزش های کاپیتالیستی قرار دارند حاکم شده است.

‌

فیلم های خارجی

همانند پنگوئن ها در قطب جنوب، مردم کره شمالی نیز هیچ ذهنیت و دانشی در مورد آن چه که خارج از دنیای آن ها در داخل کره شمالی رخ می دهد ندارند. این موضوع تنها در صورتی تغییر می کند که شهروندان این کشور بتوانند به نسخه های غیرقانونی از فیلم های و سریال های تلویزیونی خارجی و بخصوص آمریکایی دسترسی داشته باشند. رژیم کره شمالی نیز از همین موضوع بیم دارد و فیلم هایی که در غرب ساخته شده اند یک تهدید محسوب می شوند زیرا این موضوع باعث می شود مردم با خود فکرهای خاصی کرده و سوالات خطرناکی بپرسند.

‌

پیرسینگ

در کره شمالی اجازه دارید گوش های خود را سوراخ کنید و در آن ها گوشواره معمولی بیندازید اما سوراخ کردن بینی یا حلقه ی ناف را فراموش کنید. پیرسینگ نماد مسموم دیگری از امپریالیسم و کاپیتالیسم شناخته شده و در صورت دیده شدن توسط بریگادهای مبارزه با کاپیتالیسم به دردسر بزرگی خواهید افتاد. همچنین پلیس مد و فشن این کشور زنانی که دارای دامن های بسیار کوتاه باشند را نیز تحت تعقیب قرار داده و کسانی که کفش های با شکل نامناسب، لباس های آستین کوتاه مانند تی شرت و دختران مجردی که در بازارهای عمومی کسب و کار دارند را بازداشت و تنبیه خواهند کرد.

‌

موسیقی هایی که رژیم دوست ندارد

برای کیم جونگ اون، موسیقی موضوع بسیار حساسی به شمار می آید به خصوص اگر شعر آن در مدح او نبوده و با گفته ها و رفتارهای نیاکان درگذشته او مناسبتی نداشته باشد. روی هم رفته اگر این موسیقی با ارزشهای رهبران این کشور سازگاری نداشته باشد مجازات مرگ در انتظار خاطیان خواهد بود. اخیراً ۱۲ موسیقیدان، از جمله نامزد سابق کیم جونگ اون به جرم خواندن ترانه هایی که به مذاق رهبر بزرگ عزیز خوش نیامده در ملاء عام اعدام شدند.

 

البته دلیل رسمی برای این اعدام ها، تولید فیلم های مستهجن توسط این موسیقیدانان اعلام شد و برای برخی دیگر نیز داشتن انجیل به عنوان دلیل اعدام مطرح شد که گناهی نابخشودنی در این کشور محسوب می شود. البته این ممنوعیت برای رهبر محبوب این کشور دردسر ساز شده زیرا بسیاری به آهنگ های فولکلور و بسیار قدیمی ممنوعه روی آورده اند که بسیاری از آن ها فراموش شده بودند. درست مانند بسیاری از دیکتاتوری های دیگر در سراسر جهان گذشته و امروزی، بعضی اوقات سیاست های یک دیکتاتور اثرات کاملاً متفاوت و غافلگیر کننده ای دارند.

‌

سه نسل مجازات

در کره شمالی قانون «سه نسل مجازات» وجود دارد و تنها دلیلی که مردم جهان این قانون را می‌دانند مردی به نام «شین دونگ هیوک» است که در کمپ ۱۴ زندان کره شمالی به دنیا آمده است. تقریبا ۱۵۰ هزار نفر در این کمپ با کار سخت و قحطی و گرسنگی زندگی می‌کنند. طبق این قانون اگر اعضای خانواده به عنوان خائن یا مجرمی شناخته شوند که ناسپاسی آن‌ها را نشان می‌دهد کل خانواده گرفتار می‌شوند. والدین، بچه‌ها و نوه‌ها همگی خائن محسوب می‌شوند و باید مجازات شوند. دونگ هیوک یکی از تنها کسانی است که از این زندان فرار کرده و توانسته داستانش را بگوید. او مصاحبه‌ای با اندرسون کوپر انجام داد و حقایق جدید و عجیبی عنوان کرد مثل اینکه او نمی‌دانست آمریکا وجود دارد و زمین گرد است.

‌

مجوز زندگی در پایتخت

پایتخت کره شمالی پیونگ یانگ است. حدود ۲.۵ میلیون نفر در این شهر زندگی می‌کنند. شگفت انگیز است، زیرا برای زندگی در این شهر باید مجوز دولتی داشته باشید. دولت باتوجه به سطح درآمد، سطح تحصیلات و مفید بودن شما تصمیم می‌گیرد که می‌توانید در این شهر زندگی کنید یا نه. عجیب است که این جمعیت در پیونگ یانگ زندگی می‌کند، چون یک نفر باید به دقت انتخاب کند که چه کسی بماند و چه کسی برود.

‌

تنها افراد خاصی می‌توانند رانندگی کنند

در کره شمالی تنها مردان اجازه رانندگی دارند؛ و معمولا فقط مسئولین دولتی می‌توانند رانندگی کنند. هرچند این برای کسانی که عجله دارند به مقصد برسند خوب است، اما بسیار عجیب هم هست. چند سال پیش تصویری در اینترنت منتشر شد که خیابان‌های بسیار خلوت کره شمالی را نشان می‌داد. درست مثل بیشتر قوانین آن ها، این قانون هم واقعا دلیل خوبی ندارد. این کشور درمورد شهروندانی که می‌خواهند کشورشان را ترک کنند بسیار سختگیر است. اما در واقع حتی یک ماشین هم نمی‌تواند زیاد از کشور دور شود. چه اشکالی دارد که همه بتوانند ماشین داشته باشند؟ مجبوریم فرض را بر این بگذاریم که بسیاری از آن‌ها درآمد کافی برای خرید ماشین را ندارند یا دوچرخه سواری و پیاده روی سالم‌تر است.

‌

تماس تلفنی خارج از کشور مجاز نیست

تلفن یکی دیگر از کالاهای لوکس کره شمالی است. در کشورهای دیگر تلفن‌ها و شرکت‌های تلفن زیادی هستند که با هم رقابت می‌کنند. اما در کره شمالی حتی ابتدایی‌ترین تلفن‌های همراه هم وجود ندارد. آن‌ها از تلفن‌های ثابتی استفاده می‌کنند که به شدت کنترل می‌شود و قوانینی برای استفاده از تلفن دارند. یکی از این قوانین تماس بین المللی را ممنوع می‌کند. در سال ۲۰۰۷ مردی که بیش از یک تماس بین المللی داشت کشته شد. کسانی که این قانون را زیر پا می‌گذارند در مقابل چشم ۱۵۰ هزار نفر اعدام می‌شوند.

‌

برای آموزش و تحصیلات فرزندتان باید هزینه کنید

در این کشور اگر می‌خواهید فرزندان خود را به مدرسه بفرستید باید هزینه زیادی برای آن پرداخت کنید. هر کودکی که به مدرسه می‌رود، والدین نه تنها باید هزینه لباس و شهریه او را پرداخت کنند، بلکه هزینه میز، صندلی، و هرچیز دیگری که در مدرسه استفاده می‌شود را هم برعهده دارند.

‌

پرهیز از کتاب مقدس

کتاب مقدس در کره شمالی نماد فرهنگ غرب است و آن‌ها فرهنگ غرب را ممنوع کرده اند. کتاب مقدس مسیحیان اصلا در این کشور مجاز نیست و هرکسی که با آن دستگیر شود به دردسر بدی می‌افتد. آن‌ها می‌ترسند که این کتاب روی شهروندان تاثیر بگذارد یا باعث تغییر مذهب آن‌ها به دینی شود که در کره شمالی پذیرفته شده نیست و این قانون را بسیار جدی می‌گیرند. یک بار زنی شانس خود را امتحان کرد و مثل بسیاری از افراد دیگر که این قانون را نقض کردند اعدام شد. کره شمالی جایی برای امتحان کردن شانس نیست.

‌

تلویزیون اصلا جالب نیست

تلویزیون یکی از برگزیده‌های فرهنگ غربی گذشته است. در واقع، باوجود بهترین نمایش‌های تلویزیونی که همزمان پخش می‌شوند به سختی می‌توان تصور کرد نتوان با یکی از آن‌ها شب آرامی را گذراند. اما در کره شمالی اوضاع متفاوت است. آن‌ها فقط ۳ کانال دارند. این کانال‌ها معمولا حول اقدامات رهبرشان در آن روز می‌گردد و فقط می‌توانند از بین فیلم‌ها و مستندهای تکراری و اخبار انتخاب کنند. حتی آن‌ها زمان‌های پخش مشخصی دارند که ساعت ۵ صبح، ۸ صبح و ۱۰ شب است و معمولا بیشتر از ۲۰ دقیقه طول نمی‌کشد.‌ می‌توان گفت که آن‌ها تا به حال یک فیلم را تا انتها ندیده اند.

‌

هشتم ژوئن

رهبر کره شمالی تا هشتم ژوئن ۱۹۹۴ کیم سونگ دوم بود. او از دنیا رفت و این روز به سوگواری او اختصاص داده شده است. به این معنی که هیچکس نمی‌تواند در این روز بخندد یا خوشحال باشد و شهروندان به طور کلی باید غمگین باشند. حتی اگر او را دوست ندارید مجبورید برایش سوگواری کنید.

‌

نباید بخوابید

زندگی سخت و خسته کننده است و ما نمی‌توانیم هر روز سرحال و گوش به زنگ باشیم. اما در کره شمالی اگر در یک جلسه خوابتان ببرد یا خمیازه بکشید واقعا غیرقانونی است. وزیر دفاع کره شمالی «هیون یونگ چول» به طور اتفاقی در جلسه‌ای که توسط کیم جونگ اون برگزار شده بود، خوابش برد. او به طرز بی رحمانه‌ای اعدام شد. جرم او بی احترامی بود. لازم به ذکر نیست که این مجازات بسیار زیادی برای یک خستگی ساده است.

‌

شغل را دولت تعیین می‌کند

واقعا مهم نیست برای چه مدرسه می‌روید یا حتی موقعیت مدرسه رفتن را داشته باشید، چون شغل‌ را دولت کره شمالی تعیین می‌کند. این شغل‌ها عمدتا بر اساس آنچه نیاز است تعیین می‌شوند. وقتی دولت شغلی را برای شما انتخاب کرد، آن شغل مادام العمرتان می‌شود. وقتی بچه‌ها مدرسه را تمام کنند، فرم‌های سه حرفه‌ای خود را پر می‌کنند. والدین به مسئولین رشوه می‌دهند تا شغل هایی به آن‌ها بدهند که به آن‌ها حقوق واقعی پرداخت کنند و در کارخانه هایی نباشد که محصول واقعی تولید نمی‌کنند و فقط برای نمایش هستند.

‌

هنگام آتش سوزی عکس ها را نجات دهید

این یکی از مهم‌ترین قوانین کره شمالی است. اگر آپارتمانتان آتش بگیرد، اولین کاری که باید بکنید این است که همه عکس هایی که از رهبران سیاسی در خانه تان دارید را نجات دهید. سپس می‌توانید وسایل خودتان را نجات دهید. هیچ توضیح منطقی برای این قانون وجود ندارد، اما ممکن است به دلیل خودخواهی رهبران سیاسی باشد. هم چنین فکر می‌کنیم داشتن حداقل یک عکس از رهبران سیاسی در خانه یک قانون باشد.

 

نظراتتون راجع به قوانین عجیب و حکومت دیکتاتوری کره شمالی رو با ما و بقیه کاربران در کامنت ها به اشتراک بگذارید.

سون تل